Bir Fikir Nasıl Doğar?
Zaman zaman Şile Bezi‘nden bebekler için çıtçıtlı body yapma fikrinin aklıma nereden geldiğini soranlar oluyor. Aslında hikaye benim çocukluğuma dayanıyor.
Küçük bir çocukken çok sık hasta olan bir bünyem vardı. Bir takım sağlık sorunlarından dolayı özellikle yazın çok terlerdim. Tam zamanını hatırlamamakla birlikte bir gün babaannem Şile Bezi’nden kullandığı bir eşyasını getirdi. Bunu kesmiş eski Singer marka dikiş makinasıyla uçlarından birleştirmiş, "Şile Bezi terletmez” diyerek bana 2 adet atlet dikmişti. Uzun bir süre de o 2 atleti giymiştim. Hatta ilginç bir şekilde incecik olmasına rağmen dayanıklı çıkmışlardı, ben artık büyüyüp boyu kısa gelmeye başlayana kadar da giydim.
Sonra büyüdüm, anne oldum. Hassas tenli, gıda alerjisinden dolayı egzaması olan bir çocuğun annesi olarak, onun terlemelerine çözüm bulamaz oldum. Alerjik çocuğu olan anneler gibi okuduğum, duyduğum her şeyi yapmaya, oğluma bir çare bulabilmeye uğraştım. Çok sonra aklıma Babaannemin bana diktiği atletler geldi. Derler ya kafamda bir ampul yandı. O gün bu fikir içime ateş gibi düştü. Neden olmasın dedim. Ve önce kendime bir dikiş makinası aldım. [Dikiş makinasıyla 7 yaşında başlayan aşkımı başka bir yazı da yazacağım :)] İlk dikiş denemelerim berbat ötesiydi, düz dikişi bile beceremiyordum. Bu böyle olmayacak diyerek İsmek’in Eylül’de başlayan dikiş kursuna yazıldım. Bir şeyi yapmak istiyorsam önce bunun püf noktalarını öğrenmem gerektiğini düşünen bir insan olduğum için bazı şeylerden fedakarlık ederek kursa başladım. O zamanlar oğlum 1,5 yaşındaydı. Hafta içi çalışan, hafta sonları da tam gün olan dikiş kursuna hocadan özel izin alıp, yarımşar gün giderek dikiş öğrenmeye başladım. Dikişi o kadar sevdim ki usta dikiş dikenlerin bile almadığı overlok makinası hayallerimi süsler oldu. Overloksuz olamazdım :) Overlok makinamı da böylelikle 3-4 ay sonra aldım. O arada Eminönü’ne giderek ilk Şile Bezi kumaşımı aldım. Kumaşlar konusunda hala en ufak parçasını bile zayi etmeye, atmaya kıyamayan biri olarak minik minik denemeler yaptım. İlk olarak Burda dergilerinden kalıp çıkarttım, yaka açıklığından, kolu oturtmaya çok çeşitli hatalar yaptım. Sonra oğlumun bebek yatağı için nevresim takımı diktim. Baktım ben bu işi çok sevdim. Bunu artık profesyonel olarak yapmalıyım diyerek de bu yola girdim. Sonraki süreçleri de zaten daha önce Girişimcilik Serüvenimi adımlarımı anlattığım blogumda https://beyzbaby.wordpress.com/ yazmaya çalışmıştım.
İlk Denemem :)
Nerden aklıma gelirdi bir gün babaannemin bana diktiği Şile Bezi sayesinde bir hayale tutunacağım… Şuan hayallerimin temeli olan o 2 atleti ne yaptığımı maalesef hatırlayamıyorum ama keşke değerini bilebilseydim de saklasaydım diye son dönemlerde hayıflanıyorum.
Anvelopy Elbise
Tüm hayaller bir kıvılcımla başlar, benim hayalimde çocukluğumla başladı...
Sevgiler,
Beyz